7/5/12

Ο υπερθετικός βαθμός του "πατριώτη"

Το "ελληνικό γονίδιο", το "ελληνικό φιλότιμο", η "ελληνική μαγκιά". Οι "ένδοξοι έλληνες πρόγονοι", που "όταν χτίζανε τον Παρθενώνα εσείς κρεμιόσασταν στα δέντρα", η γαμάτη "ελληνική φυλή", η τιμημένη "ελληνική παράδοση", η ιερή "ελληνική οικογένεια". ΕΜΕΙΣ οι υπέροχοι, οι ανυπέρβλητοι, οι πάντα αδικημένοι από τους ευρωαμερικανοξένους, ΕΜΕΙΣ τα θύματα των αφρικανασιατοξένων, ΕΜΕΙΣ που ό,τι μαλακία κι αν κάναμε και κάνουμε, όσο κι αν μπορεί να φταίξαμε, όσο κι αν διαφθαρήκαμε, όσο κι αν ξεφτιλίσαμε τη δημοκρατία που "γεννήθηκε στη χώρα μας", ό,τι χυδαιότητα κι αν έχουμε διαπράξει κατά βάθος έχουμε καλή ψυχή και στο κάτω-κάτω είχαμε και τα δίκια μας. ΕΜΕΙΣ οι μάγκες με τα αντρίκια ζεϊμπέκικα, με τους άντρες τους "λεβέντες" που "τιμούν τα παντελόνια τους". ΕΜΕΙΣ, μια γροθιά, ένα έθνος, μια φυλή. Μια γλώσσα, μια θρησκεία, μια παράδοση. ΕΜΕΙΣ, μία άποψη, μια πολιτική, μία μάζα. Η όποια αντίρρηση είναι άσκοπη "φαγωμάρα". Η όποια κριτική είναι "αντεθνική". Πρώτα να ψήσουμε τους πάσης φύσης ξένους για το πόσο υπεργαμάουα είμαστε. Ακόμα κι αν δεν είμαστε. Και μετά βλέπουμε.

Αυτές οι παπαριές μας χάιδευαν τ' αυτιά για χρόνια. Αυτές οι παπαριές μας έθρεψαν, μας πρόσφεραν φτηνή παρηγοριά όταν βλέπαμε τα χειρότερα να έρχονται αλλά θέλαμε να κάνουμε πως δε βλέπουμε, μας πρόσφεραν τη φτηνή, ψευδή αισιοδοξία ότι "ο Έλληνας θα τα καταφέρει" χωρίς ανάγκη τεκμηρίωσης και χωρίς πραγματική προσπάθεια εκ μέρους μας, έθρεψαν τον εγωισμό και τη μισαλλοδοξία μας. Ακόμα κι όταν βλέπαμε τον παραλογισμό του "πατριωτισμού", τη χυδαιότητα της προγονοπληξίας, όταν νιώθαμε ασφυκτική τη θηλιά της συντήρησης και της οπισθοδρομικότητας, τα προσπερνούσαμε σαν αμελητέες ποσότητες. Σαν να μην υπήρχαν άνθρωποι που όντως θα μπορούσαν να πάρουν το ποιηματάκι του εθνικισμού και να το κάνουν λάβαρο. Σαν όλα αυτά να είναι απλώς μικρά παραμυθάκια που τα χρησιμοποιούμε σαν comfort food του εγκεφάλου μας και μετά τα πετάμε. Κι αν βγει κάποιος και ισχυριστεί ότι η αρχαιοελληνική αγορά ήταν πρόγονος της σημερινής ελεύθερης αγοράς, ντάξει... μπορεί να ΄ναι ανιστόρητος but their heart is in the right place οπότε δεν κάνει να κράξουμε πολύ γιατί αυτό θα ήταν μίζερο. Κι αν βγει κάποιος και πει "στους ξένους" να μη μας κατακρίνουν γιατί εμείς ανακαλύψαμε την έννοια της κριτικής, ε ΟΚ μπορεί να πρόκειται για ηλιθιότητα αλλά στην τελική, αφού οι αρχαίοι ημών όντως τα ανακάλυψαν όλα, ε ας το χρησιμοποιήσουμε και μια φορά υπέρ μας, δεν πειράζει, το πολύ πολύ να γίνουμε γραφικοί.

Και μετά ήρθαν τα δύσκολα. Μετά βγήκε ο κόσμος στους δρόμους. Μετά ήρθε "η βία απ' όπου προέρχεται". Την καταδικάσαμε, "απ' όπου προέρχεται" και "για όποια αιτία κι αν διαπράττεται". Γιατί η βία είναι ΠΑΝΤΑ φασισμός. Και ΟΛΟΙ όσοι διαπράττουν ο,τιδήποτε μοιάζει με βία είναι φασίστες. Κάναμε το φασισμό καραμέλα, τον φέραμε στα μέτρα μας, έτσι που πια να μοιάζει ότι δεν έχει σημασία "πόσο" φασίστας είναι κάποιος. Αν είναι "δεξιός", είναι φασίστας. Αν είναι "πολύ αριστερός", είναι φασίστας. Αν είναι νεοναζί, είναι πάλι φασίστας. Και όλοι οι φασίστες είναι το ίδιο.

Και κάπως έτσι, μια ωραία μέρα, φάνηκε το παζλ συμπληρωμένο: Ένα 8% των ψηφοφόρων μπόρεσε να κοιτάξει στα μάτια το θηρίο του νεοναζισμού και όχι απλά να μην τρομάξει, αλλά να το ανακηρύξει προστάτη του. Οι τραμπούκοι πλέον απολαμβάνουν τη βουλευτική ασυλία. Μια ευθαρσώς εγκληματική οργάνωση βαφτίζεται κόμμα, χρηματοδοτούμενο πλέον από το κράτος. Μέσα από το μηδενισμό των πάντων - "έλα μωρέ, όλοι καθάρματα είναι", "γιατί, δεν είναι φασίστες και οι ακροαριστεροί;", "μόνο με βρωμόξυλο θα ισιώσουν..." - νικητής αναδείχτηκε το πραγματικό μηδενικό. Και το ιδεολογικό του υπόβαθρο; Η εθνικιστική πιπίλα, που κάποιοι εγκέφαλοι που παρέμειναν σε βρεφική ηλικία ποτέ δεν κατάφεραν να την πετάξουν.

Ο υπερθετικός βαθμός του "πατριώτη" - του χρυσαυγίτη που σπάει κεφάλια, του ΠΑΣΟΚ/ΝΔ που παίρνει μίζες και πουλάει "ελληνικό αντριλίκι" για να ξεχρεώσει, του κάθε παπαράκου που κάνει ό,τι μαλακία του κατέβει και μετά βρίσκει μια πατριωτική, λεβεντοελληνική μπούρδα για δικαιολογία - είναι αυτό που διαχρονικά έχει γαμήσει την πατρίδα μου. "Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια". 45 χρόνια μετά τη χούντα, αυτές οι ίδιες λέξεις εξακολουθούν να εκπορνεύονται από τους ίδιους νταβατζήδες.

Υ.Γ. Όσοι ψηφίσατε αυτά τα όρθια ζώα της ΧΑ, όσοι προωθήσατε τόσα χρόνια αργά, σταθερά και πολύ πρόθυμα, τη σταδιακή ιδεολογική νομιμοποίηση της τρομοκρατίας που σπέρνει και της δικτατορίας που κηρύττει, αφού αγαπάτε τόσο πολύ την "πατρίδα" σας, κάντε κι ένα καλό: μπείτε σ' ένα καράβι να φύγετε. Και μετά βουλιάξτε το κιόλας.
/* Script for Google Analytics ------------------------------*/