Είναι μέρες που πατάω γερά, είναι μέρες που το νιώθω πως πεθαίνω. Δεν ξέρω αν είναι πριν ή τώρα ή μετά...
Αυτό ακριβώς. Αλλά αυτο-ντοπάρομαι. "θα γίνω, θα γίνω, θα γίνω". Θα γίνω αυτό που θέλω. Θα γίνω ευτυχισμένη. Θα προλάβω. Είναι νωρίς ακόμα.
Κι ας μην είναι νωρίς. Κι ας μην μπορώ άλλο τα θα.
Ας περάσει αυτό το καλοκαίρι...
Επαναλαμβάνομαι ε; Θα 'ναι που κι η ζωή μου επαναλαμβάνεται. Αλλά κάποτε θα πάψω να κλαψουρίζω. Θα.
7 σχόλια:
Α, βλέπω το ρίξαμε στη μουσική για τρελλά πάρτι, ε; :D
Εμ, γκουχ, κάνω αστειάκια γιατί συνάγω απ' τα συμφραζόμενα οτι αν πορώνεσαι με μουσικές είσαι ΟΚ, γενικά, ε;
Μας έχουν πιάσει τα αναμνησιακά μας μου φαίνεται, εσένα επί του ξένου, εμένα επί του ελληνικού. Όπως μάλλον είναι προφανές δε διανύω και περίοδο τρελού κεφιού, αλλά είπαμε, θα περάσει. :D
(BTW πολύ μου άρεσαν οι μουσικές σου. Και οι ιστορίες σου.)
Ε, από ιστορίες εγώ πια άλλο τίποτα :)
Κι απο μουσικές, κι έχω και δουλειά γαμώτο, έχω εξεταστική σε μια βδομάδα και δυο εργασίες και κάθομαι και τα ξύνω ολημερίς...
Καλό μας κουράγιο... Εγώ έχω εξεταστική τέλος Ιούνη-Ιούλη, αλλά κάνω διπλωματική, η οποία στην περίπτωσή μου είναι κάτι σαν το γεφύρι της Άρτας.
Τέλος η γκρίνια! Αλλαγή εποχής τώρα! (Σ'έπεισα;;:)
Αλλαγή εποχής σίγουρα από Σεπτέμβρη. Μέχρι τότε θα προσπαθήσω να καταπιέσω τη γκρίνια μου πάντως.
(Η μαλακία με τις μεταβάσεις είναι ότι δε γίνονται στιγμιαία...Διότι κατά τα άλλα είσαι πειστικότατη!)
Δημοσίευση σχολίου