Ήταν νύχτα. Αν και καλοκαίριαζε σιγά σιγά, ο καιρός στην Πάτρα κάνει πάντα τα δικά του, έτσι και τότε είχε μόλις αρχίσει, έτσι ξαφνικά, να βρέχει - και μάλιστα πολύ. Και να αστράφτει. Εγώ, καθισμένη στο γραφείο, έβλεπα Lost. Το 4ο επεισόδιο συνεχόμενα εκείνο το βράδυ (ε τι να λέμε, είχα καεί, S2-S4 είχα δει μέσα σε μια εβδομάδα). Ήταν τα παλιά τα χρόνια, που οι ψίθυροι και ο καπνός ήταν ακόμα τρομαχτικά και το μεγαλύτερό μας ερώτημα ήταν τι είναι η Ντάρμα. Ξαφνικά, στο επεισόδιο πιάνει βροχή...ακούγονται ψίθυροι....και ο υπόκωφος θόρυβος του καπνού. Και...κάτι ακόμα. Ένας υπόκωφος θόρυβος, κάτι σαν βουητό, κάτι σαν παράσιτα, κάπου κοντά μου. Πατάω pause. Ο θόρυβος επιμένει και γίνεται όλο πιο δυνατός. Και ταυτόχρονα συνεχίζουν τα αστραπόβροντα. Είναι πλέον προφανές ότι έρχεται κάπου από μέσα από το σπίτι. Μέσα από το σκοτεινό σπίτι, may I add, καθότι είναι όλα τα φώτα σβηστά. Και εγώ ως κοτάρα που είμαι έχω ολίγον χεστεί πάνω μου, διότι the resemblance is uncanny!
Προσπαθώντας να με ηρεμήσω λέω από μέσα μου ηρέμησε, δεν υπάρχει ο καπνός, χαλάρωσε! Ανεβαίνω αργά προς τι σοφίτα, σημειωτέον μη έχοντας ανοίξει κανένα φως, διότι κατά βάθος είμαι και μαζόχα. Ξαφνικά ο θόρυβος σταματά και αρχίζει να ακούγεται κάτι σαν...ψίθυροι. Are you fucking kidding me?? σκέφτομαι σε άπταιστα αγγλικά. Προχωρώ προς τη μεριά του θορύβου και....
"Λαμβάνει; Τριών Ναυάρχων, μια κλήση για Αγία Σοφία... Έλα 315..." Ω ναι. Ο ενισχυτής μου, ξεχασμένος ανοιχτός, έπιανε, σε ένταση ψιθύρων, τις συνομιλίες των ραδιοταξί! Ξαφνικά η συνομιλία σταματάει και ο ενισχυτής το ξαναγυρίζει στο πολύ δυνατό βουητό και παράσιτα. Και εγώ έχω πέσει κάτω από τα γέλια.
Farewell my dear Lost. Κι ας μην είσαι τόσο dear πια. Αν μη τι άλλο, και να μη μάθουμε τα "μυστήρια του νησιού" αύριο, μας μείνανε οι αναμνήσεις.
4 σχόλια:
Αντε τώρα που τέλειωσε?μπορείς να ησυχάσεις..παραπιπτοντως τα τελευταία επεισόδια αποκαλύπτουν πολλά...
Χαχά! Φρίκη! Κι έμενα μού 'χει συμβεί ένα τέτοιο... :)
Τέλειωσε το λοστ; Ρε γαμώτο, εγώ είδα κάνα δυο επεισόδια αλλά δεν καταλάβαινα γρυ και το παράτησα. Δεν είμαι εγώ για τέτοια πράγματα, θέλω λίνεαρ ιστορίες (ε, εκτός αν κρατάει κάνα δύωρο, σα να λέμε λυντς).
Κοίτα, εμένα μου είχε τάξει κάποια καλή φίλη με διεστραμμένη αίσθηση του χιούμορ, ότι όλα εξηγούνται λογικά στο τέλος της S4. Έβλεπα εγώ η κακομοίρα, τέλειωσε η S4 και τίποτα δεν είχα καταλάβει. (Μιλάω δε στη φίλη και της λέω "Μωρή τι μου το 'ταξες;" Μου λέει "Αλήθεια τώρα, ήσουν τόσο αφελής;") Ε, και που τέλειωσε η 6, πάλι τίποτα δεν κατάλαβα! Δηλαδή κατάλαβα, αλλά αυτό που κατάλαβα, ήταν ότι ούτε αυτοί που το γράφανε δεν καταλάβαιναν τι έγραφαν. Κατάλαβες; Κατάλαβα να λες!
Εντάξει τώρα πλάκα είχε, απλά ρε παιδί μου πολύ υπερτιμημένο τελικά.
Ο Lynch πάλι μια χαρά. :)
Τώρα βέβαια, πώς φτιάχνει κανείς sequel για σουρεάλ ταινία...αγνοώ! Αλλά ίδωμεν.
Καλημέρα,
Απογοήτευση το Lost για πολλούς όπως φαίνεται. Μάλλον ξεχάσαμε ότι αυτό που μας κ΄ρατησε στην πορεία ήταν οι συγκινήσεις και οι ανατροπές, αλλά αυτό που ψάχναμε στο τέλος ήταν να καταλάβουμε την ενότητα όσων βλέπαμε επι 6 χρόνια.
Ε, τέτοια ενότητα δεν υπήρχε ούτε στο κεφάλι των σεναριογράφων όπως φάνηκε.
Κρατάμε τις συγκινήσεις λοιπόν, όπως λες!
Δημοσίευση σχολίου