Οι άνθρωποι είναι σαν τα δέντρα. Μεγαλώνουν, ανθίζουν και καρπίζουν ο καθένας με το δικό του ρυθμό και στη δική του εποχή. Οι καρποί τους έχουν διαφορετική υφή, γεύση και χρώμα, άσε που κάποιοι καρποί κυριολεκτικά δεν τρώγονται με τίποτα. Όσο περνά ο καιρός βγάζουν νέα κλαδιά, αλλά και πάλι, δεν έχουν όλοι τα ίδια κλαδιά, άλλοι έχουν λίγα αλλά πιο γερά, άλλοι περισσότερα αλλά πιο εύθραυστα, άλλοι πάλι πολλά και γερά. Κάποιες φορές βέβαια, και τα δέντρα και οι άνθρωποι ξανοίγονται περισσότερο από ό,τι μπορούν και τότε μάλλον τους χρειάζονται ένα καλό κλάδεμα - να κοπεί ό,τι δεν αντέχει, ό,τι περισσεύει, για να αναπτυχθεί καλύτερα το υπόλοιπο. Γιατί στο κάτω κάτω, όλα έχουν κάποια όρια, και έτσι και τα δέντρα και οι άνθρωποι δεν έχουν όλοι την ίδια σκιά, το ίδιο μέγεθος, την ίδια αντοχή ή την ίδια χρηστικότητα.
Οι άνθρωποι, όπως και τα δέντρα, δεν είναι παντός καιρού και εδάφους. Θέλουν το σωστό κλίμα, το σωστό έδαφος, την κατάλληλη ποσότητα νερού για να αναπτυχθούν. Και φυσικά, θέλουν και φροντίδα. Και πάλι βέβαια, όχι όλοι το ίδιο. Κάποιοι έχουν μάθει λίγο-πολύ να τα βγάζουν πέρα μόνοι τους, αν και συνήθως αυτοί οι πιο "αυτάρκεις" δεν έχουν την πλούσια φυλλωσιά των πιο "καλομαθημένων" και καμιά φορά μπορεί τα φύλλα τους να τσιμπάνε ή να είναι μυτερά και να σου μπουν στο μάτι και να πονέσεις. Το θέμα όμως είναι, και τα δέντρα και οι άνθρωποι, θέλουν να τα νοιάζεσαι - και μάλιστα με τον τρόπο που τους χρειάζεται να τα νοιάζεσαι. Αν παρα-ποτίσεις ένα κάκτο θα τον σαπίσεις, αν ξεχάσεις να ποτίσεις ένα βασιλικό θα τον μαράνεις και θα φταις εσύ και στις δυο περιπτώσεις, όσο καλές κι αν ήταν οι προθέσεις σου. Γι΄αυτό, αν έχεις κήπο με δέντρα, όπως κι αν έχεις ανθρώπους που αγαπάς, μην ξεχνάς να ασχολείσαι μαζί τους, και καμιά φορά να τους επαινείς, να τους λες πόσο χαίρεσαι όταν μεγαλώνουν και ανθίζουν, να τους δείχνεις πόσο θες να τους δεις να γίνονται το καλύτερο που μπορούν. Και, αν γίνεται, να τους στηρίζεις όταν κανένας αέρας ξεριζώσει κανένα κλαδί τους ή τους τσακίζει. Γιατί ξέρεις, πολλές φορές, και οι άνθρωποι και τα δέντρα στα δύσκολα δε σου ζητάνε να έρθεις να τους σώσεις. Αλλά αν τους βοηθήσεις διακριτικά να μαζέψουν τα σπασμένα, τους κάνεις μεγάλη χάρη.
4 σχόλια:
Πολύ "ψαράκι" το ποστ σου!
Τα δέντρα δεν έχουν φωνή και δεν μπορούν να σου πουν τι χρειάζονται για αυτό και εσύ πρέπει να, μαντέυεις να προσέχεις και να αφουγκράζεσαι τις ανάγκες τους(η απλά να έχεις κανενα βιβλίο βοτανολογίας)!
Οι άνθρωποι όμως έχουν φωνούλα!Και αν θέλουν κάτι, καλό ειναι να το ζητάνε...και να μη κάθονται σα τα "φυτά" περιμένοντας κλάδεμα!
Χαχαχαχα ε δεν αντιλέγω! Απλά νομίζω όλοι, λίγότερο ή περισσότερο, περιμένουν κάποιος να τους "αφουγκραστεί" και λίγο.
Τα δέντρα που πληγώνουμε.
Γαμώτο, είμαι tree hugger, κανονικά. Όταν ήμουνα μικρό πήγαινα στο δάσος κι αγκάλιαζα τα δέντρα... :0
(και γέμιζα ρετσίνια)
Σ' αυτήν την περίπτωση αν είχαν φωνή μάλλον θα με κράζανε, θαρρώ.
Δημοσίευση σχολίου