Ή αλλιώς, Christ the savior is born...
Η θρήσκα μαμά και θεία μου το πρωί έζησαν στιγμές απογοήτευσης.
"Λέγαμε κι εμείς θα προλάβουμε λειτουργία, αλλά τίποτα, τελευταίες φτάσαμε. Και Πιστεύω, Πάτερ Ημών είχαν ήδη περάσει."
"Α, όλα τα σουξέ δηλαδή."
"Εσύ από πότε έγινες τόσο αντιχριστιανική;"
Μαμά, δεν είμαι αντιχριστιανική. Απλά, το χριστουγεννιάτικο παραμύθι καιρό τώρα είναι για μένα ακριβώς αυτό: παραμύθι. Μ' αρέσει να το ακούω και καμιά φορά να το πιστεύω, όπως το μύθο του Αϊ-Βασίλη και τις ιστορίες των καλικάντζαρων. Όπως και το Θείο Πάθος. Όλα τους πολύ συμβολικά, με μια κάποια ομορφιά να κρύβεται στο μήνυμά τους. Αλλά ως εκεί. Ακόμα κι αν κάποιες φορές η συνήθεια με κάνει και λέω "Παναγιά μου" ή "Χριστέ μου", το μυαλό μου το ξέρει: δε θα με σώσει το Θείο Βρέφος. Δε θα με σώσει κανείς άλλος πέρα από μένα. Ιδιαιτέρως αν εκ των προτέρων επωμισθεί τις αμαρτίες μου για χάρη μου, μαζί με τη διδακτική τους αξία...
Άλλωστε, εδώ που τα λέμε, τι να 'ναι ο Θεός; Αν υπάρχει και αν πράγματι έφτιαξε τον κόσμο μας έτσι όπως τον ξέρουμε, η υπόστασή του θα πρέπει να είναι πέρα από την ύλη, την ενέργεια, το χώρο, το χρόνο, τα συναισθήματα και το πνεύμα - αφού όλα αυτά τα έχει ο ίδιος φτιάξει. Πόσο αλαζόνες είμαστε, να τολμάμε να δίνουμε στους θεούς μας ανθρώπινα χαρακτηριστικά και ονόματα, ώστε να μπορούμε να τους νιώθουμε πιο κοντα στα μέτρα μας, ώστε να νιώθουμε πιο άνετα όταν τους λατρεύουμε.. και μετά να διαρηγνύουμε τα ιμάτιά μας ότι κατέχουμε την "πραγματική", την "αληθινή", την "αρτιότερη" πιστη. Πόσο αλαζόνες είμαστε, να χρησιμοποιούμε το Θεό σαν ένα παραμορφωτικό καθρέφτη, στον οποίο αντανακλάται το τελειοποιημένο, ανθρώπινό μας είδωλο, και μετά να παρατηρούμε με έκπληξη τάχα πως το ανθρώπινο γένος έχει φτιαχτεί "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση" του Θεού...
Αλλά τελοσπάντων έχει και τόση σημασία; Στην τελική τα Χριστούγεννα, πάνω απ' όλα, είναι μια ακόμα ευκαιρία να γιορτάσουμε, να βρεθούμε με τους δικούς μας και, στο πνεύμα των ημερών, να ξεκοιλιαστούμε στο φαΐ. Και, ενδεχομένως, να γίνουμε λίγο πιο παιδιά απ' ότι τις "κοινές", μη γιορτινές μέρες. Συνεπώς, θρησκειολογικές αναρωτήσεις τέλος, επιστροφή στον ιερό πόλεμο των μελομακάρονων. Reporting live from the αναμμένο τζάκι and the family τάβλι tournament, merry christmas to you all!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου